Μια ιδέα «ΛΟΥΚΟΥΜΙ» για τη Γκιόσα του Βερολίνου (!!!)

Υπάρχει άραγε η δυνατότητα να εγκλωβιστεί το σύμβολο της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η Γκιόσα του Βερολίνου ανάμεσα στους αγανακτισμένους – έως εξαγριωμένους – Έλληνες πολίτες, μέχρι του σημείου να αναγκαστεί να φύγει άρον άρον με… ελικόπτερο;!!

Τι θα προκαλούσε παγκοσμίως μια τέτοια «επικοινωνία»;!!

Εξ αρχής εξηγούμαι. Πιστεύω στη Θεωρία του Χάους (σσ. το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στο Τόκιο που προκαλεί τυφώνα στην Καλιφόρνια). Εδώ και πέντε χρόνια βλέπουμε τη θεωρία του χάους να επαληθεύεται συνεχώς, καθώς συμβαίνουν απίθανα, απρόβλεπτα, καταιγιστικά, ανατρεπτικά γεγονότα άνευ προηγουμένου, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη!!!

Κανένα γεγονός πλέον δεν είναι απίθανο να συμβεί. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ρίξει κάποιος, ακόμα και κατά τύχη, μια πέτρα στο κέντρο της λίμνης… Τα «κύματα» αυτού του γεγονότος είναι ικανά να δημιουργήσουν – πέρα από κάθε πρόβλεψη – μια καταιγίδα!

Διάβασα στην προσωπική σελίδα του στο facebook, ενός γνωστού ακτιβιστή με μεγάλη συνεισφορά στα επιτεύγματα των Ελλήνων «Αγανακτισμένων» μια ιδέα από τις πιο ιδιοφυείς που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Σας την παραθέτω παρακάτω αυτούσια, θα την εξηγήσω και θα την αναπτύξω γιατί έχει κάτι λιγότερο από 24 ώρες να εφαρμοστεί, με εν δυνάμει τεράστιο διεθνές αποτέλεσμα:

«ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ..:

Panos Theodoridis
Τα συνεταιράκια των δοσίλογων διαχειριστών της εξουσίας ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ. μας θέλουν στο Σύνταγμα για να δείξουν ΑΥΤΟ που δεν ΈΧΟΥΝ: ΑΝΔΡΙΣΜΟ!
Η δική μας απάντηση ΠΡΕΠΕΙ να ΕΙΝΑΙ ανάλογη του ΟΔΥΣΣΕΑ ! ….. Αφήνουμε την Μέρκελ να ΕΡΘΕΙ και αφού φτάσει Σύνταγμα μαζευόμαστε στο αεροδρόμιο Ε. Βενιζέλος κλείνουμε την εθνική για Θεσσαλονίκη αποκλείουμε το αεροδρόμιο Ελευσίνας και δεν την αφήνουμε να φύγει !!!! ΟΜΗΡΟ. Έτσι και να φύγει σαν τον Κοσκωτά μετα ΕΧΟΥΜΕ ακυρώσει ΚΑΘΕ μετρο ! Εκει θέλω να ΔΩ τα παλικάρια των ΜΑΤ σε ανοιχτό χώρο πως θα τα βάλουν με 300.000 κόσμο ; ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΟΡΟΥΣ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ !!!!!!   ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΝΑ ΣΑΣ ΨΕΚΑΣΟΥΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ..!»

Ο Πάνος είναι από τους πρωτεργάτες των 300 Ελλήνων, ενός διαδικτυακού κινήματος, από τα πρώτα που εμφανίστηκαν στο Σύνταγμα και από τα πιο ανθεκτικά, καθώς τα μέλη του έχουν δώσει μάχες με τις δυνάμεις καταστολής, έχουν φάει χημικά με τον τόνο, αλλά έχουν παραμείνει στην πλατεία (στις διαδηλώσεις) μέχρι και σήμερα, 14 μήνες μετά την βίαιη διάλυση της βάσης των κινημάτων των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα.

.

Η παραπάνω εξαιρετική ακτιβιστική ιδέα που στοχεύει στην αποσταθεροποίηση της εγκληματικής κυβερνητικής συμμορίας για να ανοίξει ο δρόμος για της απελευθέρωσης μας, παίρνει υπόψη τα εξής κρίσιμα δεδομένα:

Την αδυναμία των πολιτών να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά αλλά αποτελεσματικά απέναντι σε παράνομους και αντισυνταγματικούς νόμους και άδικα, παράλογα ή καταστροφικά κυβερνητικά μέτρα, καθώς οποιοδήποτε μέσο για ειρηνική διαμαρτυρία έχει απόλυτα μπλοκαριστεί.

Η 100% επιτυχημένη συνταγή για αυτό το σκοπό, που χρησιμοποιείται από τις τελευταίες κυβερνήσεις είναι η εξής:

1. Έχουν μετατρέψει το Σύνταγμα λόγω της μορφολογίας του σε ένα μόνιμο «θάλαμο αερίων», καθώς τα γύρω κτίρια δημιουργούν μια κλειστή φυσική τρύπα στην οποία τα αέρια αλλά και οι διαδηλωτές εγκλωβίζονται. Απλά βάζουν δικούς τους πληρωμένους δήθεν αναρχικούς να πετούν μια-δυο μολότοφ και πνίγουν «νόμιμα» τη πλατεία και την όποια διαδήλωση στα δηλητήρια. Έτσι διαλύουν αμέσως, ακόμα και τις ογκοδέστερες των διαδηλώσεων.   2.000.000 πολίτες το έχουμε βιώσει ξανά και ξανά.
2. Έχουν ψηφίσει νέους νόμους που κάνουν εύκολη και άνευ δικαιολογίας την υπερβίαιη καταστολή και τις μαζικές συλλήψεις Έλληνων πολιτών που διαμαρτύρονται ειρηνικά. Ήδη μετρούμε αρκετούς θανάτους και εκατοντάδες σοβαρούς τραυματισμούς από το ξεκίνημα των «αγανακτισμένων» μέχρι σήμερα. Κανένας διαδηλωτής δεν βρίσκει το δίκιο του στα «δικά τους» δικαστήρια (με στημένες συνθέσεις) και κανείς από τους φυσικούς αυτουργούς (ΜΑΤ) ή ηθικούς (κυβέρνησης) δεν τιμωρείται.
3. Ελέγχουν όλα τα ΜΜΕ δίνοντας στην υπόλοιπη Ελλάδα και κυρίως στις μεγαλύτερες ηλικίες άνω των 50 ετών (που κρίνουν και τα εκλογικά αποτελέσματα) μια εντελώς ψεύτικη προπαγανδιστική εικόνα, με κύριο στόχο τον εκφοβισμό τους (αλλά εξίσου και όλων των πολιτών που εξακολουθούν να βλέπουν τηλεόραση), προκειμένου η κοινωνία ως σύνολο να μη ξεσηκωθεί.

Επομένως είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι ο δύσκολος και επίπονος αγώνας των πολιτών και των κινημάτων στο Σύνταγμα, έχει αποδειχθεί οριστικά ατελέσφορος. Προσωπικά δεν έχω ξαναπάει σε καμία διαδήλωση μετά την τραμπουκίστικη διάλυση της βάσης των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα στις 30 Ιουλίου 2011. Το Σύνταγμα είναι το δικό τους «γήπεδο» και το έχουν έτσι στημένο ώστε μόνο με μαζικούς επιτόπιους θανάτους υπάρχει περίπτωση ανατροπής της σημερινής κατοχικής κυβέρνησης του 4ου Ράϊχ. Κανείς μας δεν το θέλει. Όλοι έχουμε οικογένειες και ψάχνουμε πιο έξυπνους και αποτελεσματικούς τρόπους…

.

Η απίθανη αυτή ιδέα «Λουκούμι» λοιπόν, μπορεί να επιφέρει ένα εν δυνάμει εκρηκτικό – διεθνές αποτέλεσμα για τους παρακάτω λόγους:

1. Μπορεί να οργανωθεί σε ελάχιστο χρόνο, ακόμα και μέσα στο τρέχον 24ωρο, με τους μηχανισμούς του διαδικτύου
2. Το «γήπεδο» της αναμέτρησης έχει σημαντικά πλεονεκτήματα για εμάς και σοβαρά προβλήματα για τις δυνάμεις καταστολής. Αντίστοιχα με την Κερατέα που τα ΜΑΤ έχασαν την πολύμηνη μάχη με τους διαδηλωτές κατά κράτος, έτσι και στα δυο αεροδρόμια, αλλά και στις εθνικές οδούς, ο ανοιχτός αέρας διαλύει αμέσως τα χημικά, ενώ οι διαδηλωτές έχουν ευελιξία κινήσεων-μετατοπίσεων. Επιπλέον «σπάνε» οι δυνάμεις καταστολής σε πολλά μέτωπα..!
3. Μπορούν να αξιοποιηθούν αυτοκίνητα τα οποία θα ακινητοποιηθούν εξαιτίας «βλάβης», δημιουργώντας κυκλοφοριακό έμφραγμα (που είναι και ο στόχος). Τα αυτοκίνητα με βλάβη δεν προσάγονται, ούτε φυλακίζονται, ούτε ενοχλούνται από τα χημικά. Ειδικά στις εθνικές οδούς τα αυτοκίνητα των διαδηλωτών μπορούν να κάνουν κύκλους (loops) μέχρι ο αριθμός τους να σταματήσει την κυκλοφορία και να μπλοκαριστούν οι ροές κίνησης.
4. Στο επικοινωνιακό κομμάτι που είναι το σημαντικότερο, μια εγκλωβισμένη Μέρκελ που δεν θα μπορεί να φύγει από την χώρα μας παρά μόνο με ελικόπτερο θα γίνει πρώτη είδηση παγκοσμίως, αναβιώνοντας δοξασμένες μέρες Αργεντίνικου αγώνα. Θα είναι η έσχατη ξεφτίλα για τη Γκιόσα του Βερολίνου!!! (προσοχή, η Μέρκελ είναι ένας απλός υπάλληλος όπως και ο ΓΑΠ, ο Σαμαράς, ο Κουβέλης, κ.ο.κ. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να ταπεινωθεί η Μέρκελ σαν σύμβολο της νέας τάξης πραγμάτων!!!)
5. Η πρωτοφανής κινητοποίηση των δυνάμεων καταστολής για να αποδείξουν ότι έχουν τον έλεγχο της χώρας (μόνο τανκς δεν θα κατεβάσουν στον δρόμο), δεν τους αφήνουν το περιθώριο να ματαιώσουν την αυριανή επίσκεψη της Γκιόσας. Αν λοιπόν επιτευχθεί ο στόχος του αυριανού «ανορθόδοξου» αγώνα, τότε η Μέρκελ είναι καταδικασμένη να φύγει με ελικόπτερο «κυνηγημένη» απ’ τον ελληνικό λαό. Η νίκη αυτής της μάχης (αν και όχι ακόμα του πολέμου) θα είναι ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ!!!
6. Είμαστε όλοι εξοικειωμένοι με τον ρόλο του πειραματόζωου «ντόμινο» που παίζουμε ως χώρα και ως κοινωνία 11.000.000 πολιτών. Αν το πούλι της Ελλάδας πέσει απ’ τη κακή πλευρά, πέφτουν μετά από μας μια-μια οι χώρες με οικονομικά προβλήματα (σχεδόν όλες). Αν γύρουμε απ’ την καλή πλευρά μαχόμενοι, αντιστεκόμενοι και νικητές, μια-μια οι χώρες και οι λαοί που μας παρακολουθούν, θα εξεγερθούν για την δική τους απελευθέρωση..!

Εμπρός λοιπόν, ας αφήσουμε τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες (με τις γεμάτες τσέπες) να οργανώνουν τα συνηθισμένα show χημικών στο Σύνταγμα στην πλάτη των εξαντλημένων «αγανακτισμένων». Αφήστε τους μόνους να πνιγούν οι ίδιοι στα χημικά και ελάτε όλοι εθελοντικά στα δυο αεροδρόμια (κυρίως στο Ελ. Βενιζέλος) και στα κατάλληλα σημεία των εθνικών οδών Κορίνθου και Λαμίας με το αυτοκίνητο σας (για τον συντονισμό παρακολουθείτε συνέχεια τις επόμενες ώρες, τους κατάλληλους λογαριασμούς στο Twitter και Facebook) Παιδιά ας το κάνουμε κι ας το διασκεδάσουμε… Ο αγώνας μας καλεί, η στιγμή είναι κρίσιμη αλλά και ιδανική, ας συμμετέχουμε «έξυπνα». Το αποτέλεσμα, με ελάχιστη προσπάθεια και φθορά, μπορεί να είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!! (όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος..)

Ποιος είμαι, γιατί νομιμοποιούμαι να συνεισφέρω αυτή την ιδέα στα κινήματα απελευθέρωσης:

1. Το ποιος είμαι και ποιος δεν είμαι είναι γνωστό στην πλειοψηφία των ανθρώπων που αγωνίζονται 2 χρόνια στο Σύνταγμα και στους δρόμους, στο πλαίσιο του ακτιβισμού των «αγανακτισμένων». Ένα search στο διαδίκτυο και βγαίνει αμέσως. Κανένα περιθώριο παρεξήγησης ή προπαγάνδας (!!)
2. Νομιμοποιούμαι να συνεισφέρω την παρούσα επεξεργασία της εκπληκτικής ιδέας του συντρόφου μας στον αγώνα, αλλά και να παρακινήσω θερμά όλους σας να συμμετέχετε αυθόρμητα σε αυτό τον ακτιβισμό γιατί:

Τον Ιούλιο 2010 ο Θωμάς Παπατόλης, εγώ, και αρκετοί ακτιβιστές του δρόμου και του διαδικτύου «δημιουργήσαμε» το κίνημα GetGreeceBack (Θέλουμε την Ελλάδα μας Πίσω!). Το κίνημα στόχευε στην ενθάρρυνση των ανθρώπων να βγουν έξω από τα σπίτια τους, στους δρόμους, στις πλατείες, ακόμα και μπροστά απ’ τα σπίτια τους, ξεκινώντας ένα διαρκή αγώνα απελευθέρωσης από το σάπιο πολιτικό καθεστώς που τότε ξεκινούσε το καταστροφικό του έργο. Μέχρι τότε οι συγκεντρώσεις του Συντάγματος δεν ξεπέρναγαν τις 10.000-20.000 το πολύ. Το GetGreeceBack συγκέντρωσε κοντά στις 100.000 δηλώσεις υποστήριξης στον διαδικτυακό του κόμβο εν όψει της έναρξης του αγώνα στις 6 Σεπτεμβρίου του 2010. Στη διάρκεια της φρενήρους προετοιμασίας του αγώνα σε μόλις ενάμισι μήνα, δεχθήκαμε πολλές επικοινωνίες από κινήματα της Ισπανίας και άλλων ευρωπαϊκών και βαλκανικών χωρών, προκειμένου να μοιραστούμε την οργανωτική και διαδικτυακή τεχνογνωσία μας, καθώς η συγκέντρωση τόσων συμμετοχών απλών πολιτών σε τόσο λίγο χρόνο είχε αρχίσει να συζητιέται από τα κινήματα της Ευρώπης. Το GetGreeceBack πολεμήθηκε από τα ξεπουλημένα ελληνικά ΜΜΕ αλλά και τους διαδικτυακούς συνεργάτες τους (διατεταγμένα blogs και trolls) και στο τέλος διαλύθηκε. Μετά από μερικούς μήνες γεννήθηκαν οι Ισπανοί «Αγανακτισμένοι» (Indignados). Επειδή λοιπόν έχω δώσει τις εξετάσεις μου στα κινήματα και επειδή εξακολουθώ να είμαι ελεύθερος από οποιαδήποτε παλαιοκομματική ή εξωκοινοβουλευτική εξάρτιση ή επιρροή, έχω το δικαίωμα να προτείνω νέους εναλλακτικούς-έξυπνους τρόπους αναμέτρησης απέναντι στην πολιτική συμμορία της συγκυβέρνησης, μέχρι την πτώση και τον εξοστρακισμό της, της ίδιας και κάθε επίδοξου αντιγράφου της.
Καλή δύναμη και καλή λευτεριά σε όλους!

Ραντεβού όλοι μαζί αύριο στους δρόμους!!!

Γιώργο… αυτές είναι οι επιλογές σου!

 .

Γεια σου Γιώργο μου!.. δεν έχω προλάβει καν να κοιμηθώ από χθες… φαντάζομαι και εσύ έμεινες ως αργά στις τηλεοράσεις μαζί μας, ε;..!

 .

Κοίτα να δεις… χθες μας είδες!.. δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα. Μεγάλοι, μικροί, άνεργοι, φτωχοί, όλοι αξιοπρεπείς, μερικοί πλούσιοι και καλοβαλμένοι, έφηβοι, οικογένειες με μικρά παιδιά, παππούδες, γιαγιάδες… Χθες ένα πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνίας κατέβηκε στο δρόμο για να σου δώσει ειρηνικά και ψύχραιμα… ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ. Το πήρες;…

Επειδή δεν είμαι καθόλου σίγουρος… να σου το κάνουμε λίγο πιο λιανά!!!

Το χθεσινό μήνυμα που σου έστειλε χαλαρά η κοινωνία είναι ότι πρέπει να μας δώσεις το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ!!!  Ένα Δημοψήφισμα εδώ και τώρα, συγκεκριμένο όχι κάποιο άλλο, στο οποίο – όπως οι Ισλανδοί που το έχουν ήδη κάνει – έτσι και εμείς θα αποφασίσουμε αν… :

1. Αναγνωρίζουμε ή απορρίπτουμε το μνημόνιο και το ΔΝΤ
2. Αναγνωρίζουμε ή όχι το χρέος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων με το οποίο μας αλυσοδέσατε για 30 γενιές
3. Μας αρέσει η όχι η Ε.Ε. και το ευρώ, ή προτιμάμε να γυρίσουμε στη δραχμή για να τυπώνουμε νόμισμα και να πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις και ανάπτυξη…
4. Θέλουμε ή όχι συντακτική εθνοσυνέλευση προκειμένου να φτιάξουμε – εμείς οι πολίτες – νέο Σύνταγμα, νέο πολιτικό σύστημα και νέο εκλογικό νόμο (το κάνουν οι πολίτες της Ισλανδίας, δεν θα το κάνουμε εμείς οι πολίτες της Ελλάδας, που γέννησε τη Δημοκρατία;..)

Γιώργο μου, ΑΥΤΟ είναι το ΜΗΝΥΜΑ: Πρέπει να μας δώσεις το Δημοψήφισμα ΤΩΡΑ!!!

Είδες πόσο ειρηνικά και ευγενικά στο θέσαμε!.. Ρίξε μια ματιά στις φωτογραφίες*, δες τα πρόσωπα μας… αξιοπρεπή, ψύχραιμα, με αυτοπεποίθηση… και δεν τα λες πρόσωπα που μασάνε κουτόχορτο…!

Επειδή όμως οι συμβουλάτορες σου εξ Αμερικής και κάποιοι λίγοι εκ Βρυξελλών μάλλον θα προσπαθήσουν να σε εμποδίσουν, πρέπει να σου χτυπήσουμε λίγο το καμπανάκι!!!

 .

Η επόμενη μαζική και συντονισμένη συγκέντρωση μας ΜΠΟΡΕΙ να είναι έξω από τις Τράπεζες!… Ξέρεις τώρα (το είχε πει κι ο φίλος σου ο Λοβέρδος…) «δεν υπάρχει σάλιο»… 

 .

Και για να μην παρεξηγηθούμε Γιώργο μου… το ξέρουμε πια και εσύ αλλά και εμείς ότι οι τράπεζες που παρέχουν «οξυγόνο» στο διεφθαρμένο πολιτικό σου σύστημα είναι άδειες από τις δικές μας καταθέσεις!!! Και έτσι, αν ζητήσουμε μαζικά και συντονισμένα τα λεφτά μας, δημιουργούμε μια τεχνητή «παλίρροια» που θα ξεβρακώσει εσένα και τις τράπεζες χορηγούς σας… ενώ κολυμπάτε όλοι σας γυμνοί!!! Και ξεπουλάτε και τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ χώρα (γιατί μεταξύ μας… ειδικά εσύ, δεν είσαι Έλληνας… «Αμερικάνος» είσαι, έτσι δεν είναι;..)

 .

Γιώργο μου, όπως κάποιος που πάσχει μακροχρόνια από σοβαρές ασθένειες καταλήγει στο τέλος να γνωρίζει περισσότερα απ’ το γιατρό του, έτσι και όλοι εμείς, που πάσχουμε από τη σκλαβιά του τεχνητού και παράνομου χρέους και του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος έχουμε γίνει οικονομολόγοι!… Ψαχτήκαμε, επιμορφωθήκαμε, καταλάβαμε το παιχνίδι και τις φάμπρικες σας… Ξέρεις μερικά πράγματα που γνωρίζουμε καλά;… καλύτερα κι απ’ την υπουργική σου ομάδα;..

1. Πρώτο και κύριο, γνωρίζουμε ότι η εθνική μας κυριαρχία, μας επιτρέπει να αποκηρύξουμε όλο το εξωτερικό μας χρέος, ΟΛΟΚΛΗΡΟ. Το έχουν κάνει και άλλες χώρες Γιώργο μου…!
2. Γνωρίζουμε ότι η επιστροφή στη δραχμή θα μας δώσει την ευκαιρία να τυπώσουμε χρήμα για να καλύπτουμε τις εσωτερικές μας ανάγκες (δηλ. μισθούς και συντάξεις) και για να κάνουμε κι ανάπτυξη. Η δική σου λύση (δική σου… λέμε τώρα!) απλά μας κάνει αέναους σκλάβους!!!
3. Για τις τράπεζες που έχουν καταστρέψει ένα στα δυο νοικοκυριά και οδηγούν τους ανθρώπους στην αυτοκτονία;… ξέρεις τι μάθαμε Γιώργο μου;…
1. Ότι το 90% των δανειακών συμβάσεων είναι παράνομες και εν δυνάμει ακυρώσιμες (υπάρχει πληθώρα δικαστικών αποφάσεων για αυτό)…
2. Ότι το χρήμα που χορηγούσαν, πάντα ήταν και εξακολουθεί να είναι πέτσινο, γιατί ποτέ δεν το είχαν στο ταμείο τους…!!!
3. Και το σημαντικότερο, ξέρουμε ότι ΑΝ ΕΜΕΙΣ οι ΠΟΛΙΤΕΣ, αποκηρύξουμε το εξωτερικό μας χρέος και αποκαλύψουμε την απάτη των τραπεζών που έχουν φάει όλες μας τις καταθέσεις, τότε δικαιούμαστε ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ… Τι σημαίνει σεισάχθεια;… ΓιώΩΩΩΩΡγοοο!!!.. χρειάζεσαι επειγόντως φροντιστήριο..!!! Σεισάχθεια, όπως στην αρχαία Ελλάδα, έτσι και στην Ελλάδα του 2011 σημαίνει ΧΑΡΙΣΜΑ όλων των χρεών των πολιτών και επανεκκίνηση της ελληνικής Κοινωνίας και Οικονομίας. Γεμάτη η παγκόσμια ιστορία από τέτοια παραδείγματα Γιώργηηηη!!!…
4. Και ξέρουμε καλά ότι η πατρίδα μας έχει όλα τα καλά του κόσμου. Μυαλά, θέση στο χάρτη, πόρους, πλουτοπαραγωγικές πηγές, περιουσία… πολλά ασημικά!!! Με τις δυνάμεις μας μπορούμε να τα καταφέρουμε, αν όμως κάποιοι ξεπουλήσουν τις δυνάμεις μας, η Ελλάδα, δηλαδή ΟΛΟΙ μας καταστρεφόμαστε για πάντα!.. Δεν θα το αφήσουμε!!!

Γιώργη, πρέπει να κλείσω… έχουμε και δουλειές εδώ στην Ελλάδα ξέρεις… αγωνιζόμαστε για την επιβίωση μας, τη δική μας και των οικογενειών μας…

Σκέψου τα…

 .

Και θα σου πω κάτι τελευταίο… Ξέρουμε ότι το όνειρο σου είναι να γίνεις Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ!!! Σου το ευχόμαστε αγόρι μου…

Δώσε μας το Δημοψήφισμα (το συγκεκριμένο όμως… όχι κάποιο άλλο!!!) και εμείς θα σε αφήσουμε να πάρεις το ελικόπτερο σου για τη Νέα Υόρκη!!!

Αν καθυστερήσεις λίγο παραπάνω… τότε οι μηχανές του ελικοπτέρου Γιώργο μου, δεν θα ανάψουν ποτέ! Και επειδή οι Απριλιανοί που σάπισαν στον Κορυδαλλό ήταν παρθένες μπροστά σου, μάντεψε που θα κάνεις βασική εκπαίδευση για ΟΗΕ… στον Κορυδαλλό Γιώργο μου…!!

Η μπίλια γυρνάει ακόμα… και όπου να’ναι κάθεται…!!!

 .

Φιλάκια,

Μερικοί (ΑΡΚΕΤΟΙ θα έλεγα) από τους 11.000.000 Έλληνες ΕΝΤΟΛΕΙΣ ΣΟΥ…!!!

_______

*Εδώ 60 φωτογραφίες μας… σπέσιαλ αφιερωμένες!!!

27 Μαϊ 2011

Σημειώσεις:

1. Αισθανόμαστε αλληλέγγυοι με τον αδελφό Αμερικανικό λαό και με κάθε λαό της Γης. Οι διεφθαρμένες τους ηγεσίες είναι το πρόβλημα!
2. Τόσα έχουν γραφτεί για τον έρημο τον Κορυδαλλό που στεγάζει τις χειρότερες φυλακές της Ελλάδας. Είναι άδικο γιατί στον Κορυδαλλό (την περιοχή) ζουν πολλοί ξεχωριστοί και άξιοι άνθρωποι…
3. Αρκετοί ανησυχούν για εμάς της εμπροσθοφυλακής, που απευθυνόμαστε με τέτοιο τρόπο σε έναν Πρωθυπουργό και δη τον Γεώργιο Α. Παπανδρέου με άκρες στις απανταχού ελίτ του πλανήτη.
1. Η πραγματικότητα είναι ότι ο ΓΑΠ είναι ο πιο ανίκανος και ταυτόχρονα ο πιο μισητός Έλληνας ηγέτης στην Ιστορία του Ελληνισμού!!! Κανείς δεν έκανε ποτέ τόσα πολλά εγκλήματα στο χώρα του… σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Επομένως ηθικά έχουμε κάθε δικαίωμα να απευθυνόμαστε με τη γλώσσα της καρδιάς μας στο άθλιο και τιποτένιο τομάρι του.
2. Ως προς την ασφάλεια μας, επίσης δεν ανησυχούμε για έναν και βασικό λόγο. Τα σύγχρονα κινήματα, όπως των Αγανακτισμένων, το Δεν Πληρώνω, του Γραμματικού και της Κερατέας, της Σεισάχθειας και δεκάδες ή εκατοντάδες άλλα μικρά και μεγάλα κινήματα, έχουν το πλεονέκτημα της οριζόντιας (αποκεντρωμένης) λειτουργίας. Δεν εξαρτώνται από κανέναν «Ηγέτη». Οποιοσδήποτε από μας βγει από τη μέση – ή ακόμα και να εξαγοραστεί – ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!!! υπάρχει ένας στρατός από αποφασισμένους ενεργούς πολίτες να καλύψουν αυτόματα το κενό. Κάτι σαν λερναία ύδρα, ορκισμένη να καταπιεί αμάσητη την διεφθαρμένη πολιτική ελίτ και πρώτη από όλες, την συμμορία του ΓΑΠ.

Σχολιάστε και αναπαράγετε ελεύθερα…

Στον έλεγχο παρακράτους και «υπερατλαντικών» η Σπίθα του Θεοδωράκη – σταθερά προς ένα νέο ΕΑΜ ο Δημήτρης Καζάκης!..

Σημεία και τέρατα στη Σπίθα του συμπαθέστατου και πρόθυμου (πλην ασθενούς) στην υγεία, τα κινηματικά και τα οργανωτικά Μίκη Θεοδωράκη.

Παραθέτω την ανοικτή επιστολή του Δημήτρη Καζάκη, στυλοβάτη μέχρι πρόσφατα της αρχικής προσπάθειας της Σπίθας, ο οποίος ξεκαθαρίζει το τοπίο με τη μέγιστη διαφάνεια και τεκμηρίωση. Απελευθερωμένος πλέον εστιάζει στην μοναδική προσπάθεια που έχει νόημα… μια ευρεία σε απήχηση τελική παλλαϊκή προσπάθεια απελευθέρωσης της Ελλάδας, με όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για αυτό!..

«Να τελειώνουμε με την διατεταγμένη χυδαιολογία των παρατρεχάμενων του παρακράτους

Αγαπητοί φίλοι,

Η επιστολή παραίτησης – για την οποία έγινε τόσος θόρυβος – ήταν αυστηρώς προσωπική υπόθεση και απευθυνόταν προσωπικά στον Μίκη, ο οποίος είναι γνώστης όλων των στοιχείων στα οποία αναφέρομαι έμμεσα. Δεν ήταν δική μου επιλογή να δημοσιοποιηθεί. Σκοπός μου ήταν να αποχωρήσω ήσυχα και χωρίς θόρυβο για να μην δοθεί η εντύπωση της διάσπασης, ούτε να τεθεί δίλημμα στα μέλη της Σπίθας. Αρχή μου πάντα ήταν ότι η απόφαση του τι θα κάνει κάποιος, ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο. Και πρέπει να την παίρνει όχι με βάση τις όποιες διαρρέουσες πληροφορίες, αληθινές ή ψεύτικες, όπως συμβαίνει πάντα με όλους τους υποταχτικούς ηλίθιους και τους πνευματικά ανάπηρους ειδωλολάτρες, αλλά με βάση το τι αντιλαμβάνεται ο ίδιος, τι τον διδάσκει η ίδια η εμπειρία του.

Η δημοσιοποίηση της επιστολής δεν έγινε από εμένα. Έγινε από το περιβάλλον του Μίκη και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της κεντρικής Σπίθας, ώστε να ξεκινήσει ένας οχετός λάσπης εναντίον μου. Προσωπικά αιφνιδιάστηκα από το γεγονός ότι οποιοδήποτε υποκείμενο και ανώνυμος τρωγλοδύτης του πολιτικού υποκόσμου μπορούσε να αναρτήσει στην κεντρική ιστοσελίδα της Σπίθας υβρεολόγιο εναντίον μου. Ιδίως όταν η ίδια η κεντρική ιστοσελίδα δεν ήταν διαθέσιμη εξυπαρχής για αποφάσεις ή κείμενα Σπιθών που δεν ήταν αρεστά στους διαχειριστές της. Ειλικρινά κάτι τέτοιο δεν το έχω δει να συμβαίνει πουθενά αλλού, σε καμμιά άλλη οργάνωση. Τέτοια αναξιοπρέπεια και χυδαιότητα πολύ δύσκολα θα βρει ιστορικό ανάλογο. Ποτέ μου δεν περίμενα μια τέτοια επιβεβαίωση της δράσης του παρακράτους εντός της κεντρικής Σπίθας. Τώρα αν κάποιοι προτιμούν να παραβλέπουν αυτήν την επιβεβαίωση και εξακολουθούν να ζητούν από εμένα να «τεκμηριώσω» τις καταγγελίες μου, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους.

Στην κεντρική Σπίθα και στο περιβάλλον του Μίκη δεν υπήρξε από την πρώτη κιόλας στιγμή ίχνος διάθεσης για την οικοδόμηση μιας οργάνωσης στη βάση της άμεσης δημοκρατίας και των ανοιχτών διαδικασιών. Από την αρχή η συμβουλευτική διχάστηκε ανάμεσα σε εκείνους που πήγαν να αδράξουν μια θαυμάσια ευκαιρία για να επιβληθούν ελέω Υψίστου και σ’ εκείνους που πάσχιζαν να δουν την Σπίθα να μένει πιστή στις αρχές της αυτοοργάνωσης και της άμεσης δημοκρατίας. Το γεγονός ότι κανένας από τη δεύτερη ομάδα δεν έχει μείνει στη συμβουλευτική, λέει πολλά.

Όταν με κάλεσαν να μπω στη συμβουλευτική δεν μου είπαν ότι μπαίνω σε μαγαζί και μάλιστα σε μαγαζί με φανερό, αλλά και αφανή, ιδιοκτήτη. Αν μου το είχαν πει εξαρχής δεν θα είχα δεχτεί να μπω. Αυτό που με τράβηξε δεν ήταν οι «θεόπνευστες» ομιλίες του Μίκη, αλλά η ελπίδα του κόσμου ότι κάτι μπορούσε να βγει από την Σπίθα. Πίστευα ότι αν κατορθώναμε να κρατήσουμε ένα επίπεδο πολιτικού διαλόγου, αλλά και ανοιχτές διαδικασίες με ελεύθερη ζύμωση, όπου η βάση αποφασίζει και όχι κάποιοι ελέω Θεού ηγήτορες, τότε είχε νόημα να βρίσκεται κανείς εκεί για να απευθυνθείς στους δεκάδες χιλιάδες που αρχικά ανταποκρίθηκαν στο πατριωτικό κάλεσμα του Μίκη.

Τώρα καταλαβαίνω ότι η ένταξή μου στη Σπίθα χάλασε τα σχέδια σε πολλούς. Γι’ αυτό και με κατηγορούν για το γιατί πήγα. Ήθελαν εξαρχής να χαρίσουν μερικές χιλιάδες κόσμου που πλησίασε στην αρχή την Σπίθα στις δυνάμεις που κινούσαν τα νήματα από το παρασκήνιο. Κάποιοι από μέσα και κάποιοι άλλοι απ’ έξω είχαν στήσει πολύ καλά το κόλπο. Όποιος προσέγγιζε ή εντασσόταν στην Σπίθα, ήθελε, δεν ήθελε, αποκτούσε την ρετσινιά του «εθνικοσοσιαλιστή» και έτσι εξασφαλιζόταν ότι για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο «εθνικοσοσιαλισμός» αποκτούσε λαϊκή απήχηση. Όμως, άνθρωποι σαν κι εμένα, τον Ληναίο κι άλλους πολλούς τους χάλασαν την μανέστρα. Και τώρα σαν μυξοπαρθένες μας κατηγορούν ότι κάναμε λάθος που ενταχθήκαμε από την αρχή και δεν τους αφήσαμε ήσυχους να ολοκληρώσουν το έργο τους. Άξιος ο μισθός τους, όπου κι αν ανήκουν.

Γνώριζα πολύ καλά ότι στο βαθμό που υπήρχε μια απόλυτη ελευθερία δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, γιατί ήξερα ότι η ανοιχτή αναμέτρηση στο πεδίο των επιχειρημάτων και των ιδεών δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει περιθώρια σε αντιδραστικές λογικές και επιρροές. Κάτι που έτρεμαν από την πρώτη στιγμή ορισμένοι άλλοι στη συμβουλευτική και γύρω από τον Μίκη, οι οποίοι δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να ριζοσπαστικοποιήσει η Σπίθα τον πολιτικό της λόγο. Ήθελαν μόνο να καταγγέλλει το πολιτικό σύστημα, αλλά να μην θίγει τα συμφέροντα που συνδέονται με το χρέος της χώρας, ούτε να θέτει θέμα Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήθελαν να μιλά για εθνική ανεξαρτησία, αλλά μόνο απέναντι στους νεοθωμανούς της Τουρκίας και όχι θέτοντας θέμα αποδέσμευσης από ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ήθελαν να καταγγέλλει την κομματοκρατία, αλλά επουδενί δεν ήθελαν να θέτει θέμα δημοκρατίας με όρους λαοκρατίας, δηλαδή λαϊκής κυριαρχίας. Ήθελαν να προτάσσει το εθνικό, του «ανάδελφου έθνους», αλλά με κανένα τρόπο να μην το συνδέει με το κοινωνικό και το ταξικό.

Έτσι ευθύς εξαρχής ξεκίνησαν μια ολόκληρη εκστρατεία λάσπης πριν καν υπάρξει θέμα καταγγελιών. Καταγγέλθηκε η Σεισάχθεια σαν μια σκοτεινή οργάνωση που υποτίθεται ότι ήθελε να καταπιεί την Σπίθα. Μάλιστα αυτοί που την κατήγγειλαν περισσότερο ήταν εκείνοι με το πιο βεβαρημένο πολιτικά μητρώο και με τις πιο ύποπτες διασυνδέσεις. Προσωπικά ποτέ δεν με απασχόλησε αυτή η λασπολογία, γιατί η δουλειά μου και η προβολή της δεν εξαρτήθηκε ούτε μια στιγμή από την Σπίθα. Ούτε βέβαια η Σεισάχθεια και οι αγωνιστές που την απαρτίζουν είχαν καμμιά ανάγκη να αποδείξουν σε άκαπνους ρεμπεσκέδες του πολιτικού περιθωρίου το τι είναι και το τι επιδιώκουν. Άλλωστε όποιος ήθελε να μάθει για την Σεισάχθεια, μπορούσε να το κάνει ερχόμενος στις συναντήσεις της κάθε Δευτέρα στην Έταιρεία Ελληνων Σκηνοθετών, ή να συνδεθεί με τις επιτροπές δράσης της που λειτουργούν δημόσια και ανοιχτά πολύ πριν υπάρξει Σπίθα.

Οι απόψεις μου και η όποια αναγνώρισή τους δεν προήλθε, ούτε είχε την παραμικρή σχέση με την ένταξή μου στη Σπίθα. Από την ένταξή μου στη συμβουλευτική δεν κέρδισα απολύτως τίποτε. Αντίθετα μου στοίχισε σε ευρύτερη απήχηση, ενώ εμμέσως χρεώθηκα με απόψεις και πρακτικές τελείως ξένες με την ιδεολογία και τα πιστεύω μου. Ενώ πολιτικά λερώθηκα από την «συγκατοίκησή» μου με πρόσωπα που από καιρό έχουν ξοφλήσει για την κοινωνία και έχουν στιγματιστεί ανεξίτηλα.

Δημοκρατία, έστω και τυπική, με λογικές αυτοδίκαιων Αρχηγών δεν μπορεί να υπάρξει. Από την πρώτη στιγμή η όλη προσπάθεια ήταν να επιβληθεί μια δικτατορία της Ανώτατης Αρχής του «Οδηγητή του Κινήματος» και μερικών δικών του εγκάθετων πάνω στον κόσμο που προσέγγισε την Σπίθα. Αρκετοί από την συμβουλευτική έφεραν μαζί τους την ιδεολογία του φύλαρχου, που άλλωστε τους διέκρινε σε όλη τους την πολιτική διαδρομή. Προσωπικά διαφώνησα από την πρώτη στιγμή. Αυτό φαίνεται και από την επιστολή που έστειλα στην συμβουλευτική στις 25/2, την οποία μπορεί να διαβάσει κανείς στο blog μου και η οποία ποτέ δεν συζητήθηκε στην συμβουλευτική, ούτε πάρθηκε υπόψη στα απανωτά οργανωτικά σχέδια όπου το ένα ήταν χειρότερο από το άλλο.

Από τότε βρέθηκα πολλές φορές στα πρόθυρα παραίτησης από τη συμβουλευτική και την κεντρική Σπίθα. Κάθε φορά με σταματούσε η παράκληση συναγωνιστών και απλών ανθρώπων που έβλεπαν στην Σπίθα μια ελπίδα. Άλλωστε γι’ αυτούς είχα δεχτεί να συμμετάσχω στη συμβουλευτική και για κανέναν άλλον. Όμως, το ποτήρι ξεχύλησε όταν στις 20/3 αναρτήθηκε ανώνυμη ανακοίνωση προς όλες τις Σπίθες, όπου αναφερόταν η αποχώρηση της Σπίθας από την εκδήλωση πολιτικής διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, την οποία προετοίμαζαν κινήματα, φορείς και σύλλογοι πολιτών και εργαζομένων. Ανάμεσα στα άλλα η ανακοίνωση εκείνη έλεγε: «Η στρατηγική που ακολουθούμε είναι να επιτύχουμε τούς σκοπούς μας με τις δικές μας δυνάμεις, χωρίς συνεργασίες που προκαλούν συγχύσεις, χωρίς να δίνουμε το δικαίωμα εκμετάλλευσης τού κύρους μας για σκοπούς άλλων, και ιδιαίτερα να μάς εκλαμβάνουν ως ουρά άλλων κινημάτων. Θα προχωρήσουμε με αυτοδυναμία και διαφάνεια, σε ένα παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας τής Πατρίδας, στο οποίο καλούμε όλους όσους αγαπούν την Ελλάδα να συμμετάσχουν.»

Η απόφαση να μην συμμετάσχει η Σπίθα είχε παρθεί από το ανακτορικό συμβούλιο, μιας και έτσι λειτουργούσε εξαρχής η συμβουλευτική, ερήμην μου και χωρίς κανείς να κάνει τον κόπο να με ενημερώσει επίσημα, ή να ζητήσει τη γνώμη μου. Πολύ περισσότερο όταν μια βδομάδα νωρίτερα ο ίδιος ο Μίκης μου είχε αναθέσει να μιλώ σ’ αυτά τα κινήματα εκ μέρους του. Το πρόβλημα βέβαια με την ανακοίνωση αυτή δεν ήταν η αποχώρηση αυτή καθαυτή, αλλά το τι επικαλείται: Κάποιοι, δηλαδή εγώ, η Σεισάχθεια, το Δεν Πληρώνω, η Άμεση Δημοκρατία, οι Φορτηγατζίδες, οι Γιατροί, σωματεία και σύλλογοι εργαζομένων και άλλα κινήματα βάσης, είχαμε την πρόθεση να «καπελώσουμε» την Σπίθα και να «εκμεταλλευθούμε το κύρος» της! Κι αυτό γιατί; Γιατί είχαμε ζητήσει την συνδρομή της Ορχήστρας Μίκη Θεοδωράκη στην εκδήλωση. Και σαν κατακλείδα ανακοίνωνε ένα «παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας της Πατρίδας» αποκλειστικής ιδιοκτησίας της Σπίθας, όπου συμμετέχουν μόνο όσοι «αγαπούν την Ελλάδα». Επομένως όποιοι δεν τυχαίνουν της έγκρισης των εγκάθετων της Σπίθας αποτελούν μιάσματα και ανθέλληνες, οι οποίοι φυσικά δεν έχουν καμιά θέση στο «παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας της Πατρίδας». Αν αυτό δεν ήταν αναβίωση της φασιστικής ιδεολογίας της εθνικοφροσύνης της δεκαετίας του ’60, τότε τι ήταν;

Όπως ήταν φυσικό, μετά από μια τέτοια δημόσια εκδήλωση ιδεολογικού εκφασισμού, ήμουν έτοιμος να αποχωρήσω και μάλιστα με δημόσια καταγγελία. Με σταμάτησε πάλι η παράκληση συναγωνιστών, τους οποίους γνώρισα εντός της Σπίθας και κέρδισαν την προσωπική μου εκτίμηση για την ακεραιότητα και το ήθος τους. Ας δώσουμε τη μάχη για να μην τους χαρίσουμε τον Μίκη. Αυτό με κράτησε, αν και πίστευα ότι η μάχη ήταν χαμένη.

Αυτό που διαπίστωσα από την πρώτη στιγμή ήταν ότι όποιος έγλειφε περισσότερο τον Μίκη, όποιος τον κολάκευε μέχρι αηδίας, αυτός πέρναγε και τις θέσεις του. Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ αυλοκόλακας, ούτε σφουγγοκολάριος και δεν πρόκειται να γίνω για χάρη οποιουδήποτε. Επιπλέον διαπίστωσα ότι υπήρχε μια πολύ «περίεργη» ανοχή των φασιστικών πρακτικών και αντιλήψεων, όπως π.χ. του ΠΟΛΙΤΙΖΩ, όπως και μια πολύ στενή σχέση με το κύκλωμα Μητσοτάκη-Βαρδινογιάννη-Εμφιετζόγλου. Ενώ οι λογικές περί «εθνοσωτηρίου» διακυβερνήσεως της χώρας από «προσωπικότητες» έβρισκαν απήχηση ακόμη και στον ίδιο τον Μίκη. Αρκεί να συμπεριλαμβάνεται κι αυτός σ’ αυτά τα σχέδια. Τα δε κείμενα οργανωτικού (Δημητροκαλικής εμπνεύσεως) εύκολα μπορεί να βρει κανείς τις πηγές τους στο National Endowment of Democracy (βιτρίνα της CIA) και στο American Heritage Foundation (της ευαγγελικής ακροδεξιάς που στηρίζει την οικογένεια Μπους). Όποιος θέλει να τα βρει είναι πολύ εύκολο. Το γεγονός ότι ορισμένοι της συμβουλευτικής βρήκαν πολλά να πουν εναντίον μου και εναντίον της Σεισάχθειας, πάντα εν απουσία μου, αλλά ως δια μαγείας δεν βρήκαν τίποτε να πουν για όλα τα παραπάνω, σημαίνει πολλά για τα σχέδια που υπηρετούν.

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς σε μια τέτοια οργάνωση δεν μένει κανένας που έχει έστω και στοιχειωδώς δημοκρατικές αρχές. Μαζί με άλλους έδωσα τη μάχη να απαλλαγεί η κεντρική Σπίθα και ο ίδιος ο Μίκης από τις επιρροές αυτές. Για μια στιγμή πιστέψαμε ότι τα καταφέραμε με την ανακοίνωση του Μίκη περί οργανωτικού της 1/4. Είχε προηγηθεί μια συνάντηση το προηγούμενο απόγευμα στο σπίτι του Μίκη, όπου μου είχε ζητήσει παρουσία τρίτων να «αφοσιωθώ» στην Σπίθα. Του απάντησα ότι εγώ έχω αφοσιωθεί στη δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ. Ο Μίκης μου απάντησε ότι αυτό ήταν το όνειρό του, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του να δει την αναγέννηση του ΕΑΜ. Τότε του εξήγησα τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι που παραβρίσκονταν εκεί ότι πρέπει να ξεφορτωθεί όλο τον συρφετό του παρακράτους που είχε διεισδύσει στη Σπίθα και να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν με μόνο κεκτημένο την διακήρυξη της 1^ηςΔεκέμβρη. Ο Μίκης τα δέχτηκε όλα και ξεκινήσαμε να καθαρίζουμε την κόπρο του Αυγεία, η οποία δυστυχώς όπως ανακαλύψαμε είχε διεισδύσει παντού.

Στις 2/4 αναρτήθηκε, μετά από απαίτηση του ίδιου του Μίκη, δικό μου κείμενο με τίτλο το «κίνημα δεν χρειάζεται υποταχτικούς και υπάκουους», όπου μιλούσα για χιτλερικές πρακτικές μέσα στη Σπίθα, για προπηλακισμούς και άλλα. Ήταν το μοναδικό κείμενο που έγραψα και ανάρτησα στην κεντρική Σπίθα από την αρχή της ένταξής μου στη συμβουλευτική. Όσοι αναρωτιούνται τι είναι αυτά που καταγγέλλω στην επιστολή παραίτησής μου θα τους παρότρυνα να ξαναδιαβάσουν εκείνο το κείμενο. Θα διαπιστώσουν ότι μιλώ πολύ συγκεκριμένα και φωτογραφίζω καταστάσεις που οδήγησαν τις 200 αρχικές Σπίθες των μερικών χιλιάδων μελών να καταντήσουν 50 «εγκεκριμένες» Σπίθες με περίπου 600 μέλη.

Κανείς δεν αντέδρασε τότε. Κανείς δεν φάνηκε να αναρωτιέται. Κανείς από όλους αυτούς που ξαφνικά ξύπνησαν με τις υποτιθέμενες καταγγελίες της επιστολής παραίτησής μου, δεν αναρωτήθηκε τότε τι σήμαιναν όλα εκείνα που έγραφα. Ούτε φυσικά εγώ αποπέμφθηκα ως «συκοφάντης». Γιατί άραγε; Γιατί τότε κανείς δεν τόλμησε να βγει ανοιχτά και να με πει «συκοφάντη»; Γιατί τότε όλοι οι επώνυμοι και ανώνυμοι υβρεολόγοι είχαν λουφάξει; Μόνο ο Δημητροκάλης έστειλε μια «απάντηση» που χρέωνε τις χιτλερικές πρακτικές στον Μίκη. Έτσι, μετά από απειλές και εκβιασμούς του Μητσοτακικού παρακράτους, το οποίο ελέγχει το πολύ στενό προσωπικό περιβάλλον του Μίκη, το κείμενο κατέβηκε μέσα σε 2-3 μέρες χωρίς θόρυβο.

Μετά από μια εβδομάδα ο Μίκης απέδειξε ότι η στροφή επί του οργανωτικού ήταν όντως πρωταπριλιάτικο αστείο και αποκατέστησε το σκοτεινό κύκλωμα και τους ανθρώπους του που τον περιβάλουν ασφυκτικά. Κι έτσι δεν έμενε τίποτε άλλο για εμάς, τον Ληναίο και εμένα, μαζί με αρκετούς άλλους «ανώνυμους» πρωτεργάτες της κίνησης από το να παραιτηθούμε. Τη δική μας παραίτηση έχουν ακολουθήσει κι άλλες, με επιστολές πολύ πιο καυστικές από τις δικές μας, αλλά το προσωπικό περιβάλλον του Μίκη δεν τολμά να τις δημοσιοποιήσει.

Αυτό που ακολούθησε ειλικρινά δεν το περίμενα. Όχι μόνο δεν περίμενα την δημοσιοποίηση της επιστολής παραίτησής μου, μιας και έκανα την χάρη σ’ όλους εκείνους που σχεδόν από την αρχή πίεζαν για την αποπομπή μου, αλλά ούτε περίμενα τα παραληρήματα με την υπογραφή του Μίκη που ακολούθησαν, που μόνο ειδικοί ψυχίατροι μπορούν να ερμηνεύσουν. Αυτό που περίμενα ήταν να βγει στην επιφάνεια όλος ο βόθρος εναντίον μου από τα υποκείμενα που έλεγχαν εξαρχής και δεν έπαψαν ποτέ να ελέγχουν την κεντρική ιστοσελίδα της κίνησης. Όπως επίσης περίμενα και τις φασιστικού τύπου παρεμβάσεις ενάντια σε εκείνες τις Σπίθες, οι οποίες παραμένουν πεισματικά ανεξάρτητες και πιστές στην διακήρυξη της 1^ης Δεκέμβρη. Γι’ αυτό άλλωστε είχα αρνηθεί, μετά από την δημοσιοποίηση της παραίτησής μου, να εμφανιστώ ως ομιλητής σε Σπίθες, ακόμη κι αν αυτές επέμεναν στην πρόσκλησή τους. Με κανένα τρόπο δεν ήθελα, ούτε θέλω να δώσω πάτημα σε παρακρατικές πρακτικές ενάντια σε Σπίθες και Σπιθιστές, όπως συνέβη π.χ. με την Σπίθα Ηρακλείου, την οποία και είχα προειδοποιήσει για το τι θα συνέβαινε αν επέμενε στην πρόσκλησή της.

Βλέπετε η αποστολή των εν λόγω υποκειμένων είναι να στηρίξουν τον επίσημο εκφασισμό της πολιτικής ζωής της χώρας μέσα από κάποιο σχήμα «εθνοσωτήριας» διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας τις ευλογίες του Μίκη, το οποίο θα έρθει να καταλύσει ακόμη κι αυτές τις λιγοστές λαϊκές ελευθερίες που έχουν απομείνει σ’ αυτόν τον τόπο. Τον ίδιο εκφασισμό που υπηρετεί ο νέος Παπαδόπουλος, ονόματι Αλέκος, όπως και η πρόσφατη πρωτοβουλία των Ακαδημαϊκών, η έλευση του Σερ Μαρκεζίνη, οι παρασκηνιακές κινήσεις του «προσβληθέντος» Προέδρου της Δημοκρατίας και οι διαρκείς πιέσεις των μεγάλων καναλαρχών.

Μετά από όλα αυτά ο καθένας δεν έχει παρά να αναλάβει τις ευθύνες του. Όποιος θέλει να υπηρετήσει σκοτεινές υποθέσεις δεν έχει παρά να προσποιηθεί ότι δεν ξέρει τίποτε για την ταμπακέρα και ότι για όλα φταίει ο Καζάκης. Κανένα πρόβλημα. Το τι είναι ο καθένας, τι εκφράζει και σε τι είναι αφοσιωμένος το αποδεικνύει πάντα η πράξη.

Σε όλα αυτά αναφέρομαι για πρώτη και τελευταία φορά. Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα με πιστέψει, γιατί δεν κάνω αγώνα δημοτικότητας, ούτε ψάχνω για οπαδούς. Άλλωστε για μένα το κεφάλαιο Σπίθα έχει κλείσει οριστικά. Αυτό σήμαινε το «χέστηκα» που είπα στις Σπίθες Κύπρου και αναφερόταν ειδικά σε όλους εκείνους που τόσο καιρό ασκούνται στη χυδαία φημολογία εναντίον μου στο παρασκήνιο, μιας και ήταν πάντα αρκετά άνανδροι και αρκούντως θρασύδειλοι για να με αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο. Κι επειδή δεν πρόκειται να χαραμίσω ούτε λέξη παραπάνω για το όλο ζήτημα, όποιος επιμένει να χυδαιολογεί με βάση την παραίτησή μου τότε το μόνο που του αξίζει είναι η τόσο πρέπουσα αν και αθυρόστομη απάντηση του Καραϊσκάκη. Αυτό έχω να πω κι εγώ σ’ όλα τα επώνυμα και ανώνυμα καρακόλια που κρύβονται πίσω από εικόνισμα του Μίκη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι παραιτηθήκαμε από την κεντρική Σπίθα, αποχωρούμε και από το κίνημα. Ούτε έχουμε ξεγράψει πολλούς άξιους αγωνιστές που βρίσκονται ακόμη στη Σπίθα. Αντίθετα. Τόσο εγώ, όσο και όλοι οι άλλοι εξακολουθούμε να δίνουμε το παρών και να παλεύουμε για τον συντονισμό και τη συλλογική δράση ενός αυθεντικά δημοκρατικού και λαϊκού κινήματος για την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στους δρόμους του αγώνα.

27/4/2011

Δημήτρης Καζάκης»

ΚΑΛΗ ΕΠ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!!!!!……..

Αυτή είναι η προσωπική μου ευχή σε όλους τους φίλους και τις φίλες του Blog… 
#FREEGreece

(credit: http://bit.ly/eKoJDE)

Δημήτρης Καζάκης: Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πολιτικό και δεν θα το λύσει καμία διεθνής επιτροπή ελέγχου

Ας μιλήσουμε επιτέλους! Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πολιτικό και δεν θα το λύσει καμία διεθνής επιτροπή ελέγχου.

Feature, Απόψεις, Ροή Δευτέρα, Ιανουάριος 17, 2011

Ο εξαιρετικός Δημήτρης Καζάκης, εξηγεί σε απλά ελληνικά γιατί στην πραγματικότητα δεν χρωστάμε ΤΙΠΟΤΑ σε κανένα, γιατί το μνημόνιο είναι άνευ αντικειμένου και γιατί η μόνη λύση που στέκει διεθνώς είναι, η πλήρης αποκήρυξη του χρέους και η απελευθέρωση της ελληνικής κοινωνίας. Απολαύστε τον και ξεχωρίστε τον ανάμεσα από κάθε λογής ειδικούς και «ειδικούς».

«Αγαπητέ φίλε,

Προσωπικά δεν αμφισβητώ την ειλικρίνεια και τις προθέσεις της κ. Σοφίας Σακοράφα, όμως η ιστορία της διεθνούς επιτροπής ελέγχου του δημόσιου χρέους δεν είναι ούτε απλή, ούτε αθώα υπόθεση.

Τυχαίνει να γνωρίζω ποιοι σε διεθνές επίπεδο προωθούν αυτή την πρόταση και η δράση τους δεν είναι καθόλου αθώα. Πρόκειται για διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Bretton Woods, CATDM, Attac, Transform, κοκ) που χρηματοδοτούνται είτε απευθείας από άτυπα όργανα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ (ιδρύματα, think tanks, κλπ.), είτε από το ειδικό κονδύλι του ΟΗΕ που χρηματοδοτεί την προώθηση της «παγκοσμιοποίησης», είτε από οργανώσεις δήθεν κοινωφελούς σκοπού που πίσω τους βρίσκονται τράπεζες και πολυεθνικές, είτε απευθείας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα πλαίσια της προώθησης του «εθελοντισμού».

Το «κίνημα» αυτό, που δυστυχώς παρέσυρε και μια σειρά έντιμους μελετητές του προβλήματος, αλλά και αγωνιστές, δημιουργήθηκε την εποχή που μετά την επιβολή του σχεδίου Μπέικερ από τις ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική, οι λαοί στην περιοχή άρχισαν να ορθώνουν το ανάστημά τους και να απαιτούν την διαγραφή του χρέους για να γλυτώσουν μια και καλή από τους διεθνείς τοκογλύφους, το ΔΝΤ και τις «διεθνείς λύσεις» του προβλήματος που προωθούν οι ΗΠΑ (όπως ήταν το σχέδιο Μπέικερ και Μπράντι, τα οποία αποτελούσαν αναδιάρθρωση του χρέους με «βαθύ κούρεμα» και τα οποία κυριολεκτικά ισοπέδωσαν τις χώρες εκείνες που τα αποδέχτηκαν)

Βασικό όπλο ενός λαού για να επιβάλει τη (μερική ή ολική) διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους του, ήταν και παραμένει η αποκατάσταση και θωράκιση της εθνικής κυριαρχίας του από κάθε άποψη. Αυτό ήταν και παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους εφιάλτες των διεθνών τραπεζών, των πολυεθνικών και φυσικά όλων εκείνων των χωρών που στηρίζουν την παντοκρατορία τους στο ξεζούμισμα των άλλων χωρών. Για να χτυπηθεί αυτό το λαϊκό αίτημα εμφανίστηκε το «κίνημα» των διεθνών ΜΚΟ που έναντι της διεκδίκησης της εθνικής κυριαρχίας και της διαγραφής του τοκογλυφικού χρέους, αντιπρότεινε τη δημιουργία μιας διεθνούς επιτροπής ελέγχου του δημόσιου χρέους που με την συγκατάθεση οφειλέτη και πιστωτή θα διερευνά και θα αποφασίζει ποιο μέρος του χρέους είναι «δίκαιο» για να το επωμιστεί ο λαός της οφειλέτριας χώρας. Αυτή η επιτροπή θα έχει το καθεστώς ενός ιδιότυπου δικαστηρίου της Χάγης και οι αποφάσεις του μπορεί να μην είναι δεσμευτικές, αλλά, όπως κανείς καταλαβαίνει, μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά σε βάρος ενός λαού που διεκδικεί την παραγραφή, ακύρωση του χρέους, πέρα από αυτό που η επιτροπή θα κρίνει ως «άδικο». Με αυτόν τον τρόπο αναιρείται το μοναδικό όπλο που έχει ένας κυρίαρχος λαός για να αντιμετωπίσει τους διεθνείς τοκογλύφους: την ασυλία του κράτους του λόγω εθνικής κυριαρχίας.

Ποιο όμως τμήμα του χρέους είναι «δίκαιο» και ποιο «άδικο»; Από ποια σκοπιά και με ποια κριτήρια μπορεί να κριθεί κάτι τέτοιο; Οι ΜΚΟ προωθούν την ιδέα ότι «άδικο» χρέος είναι μόνο εκείνο που αποτελεί προϊόν ύποπτης συναλλαγής ανάμεσα σε κυβερνήσεις και δανειστές. Γι’ αυτό και ζητούν τον έλεγχο των δανειακών συμβάσεων, ώστε να διαπιστωθεί ποια είναι προϊόν ύποπτης συναλλαγής. Ως τυπικό παράδειγμα αναφέρεται αυτό που έκανε το Εκουαδόρ και πρόεδρος της χώρας Κορέα. Ωστόσο υπάρχουν πολλά και σοβαρά ερωτηματικά. Για παράδειγμα: όταν μια χώρα, όπως το Εκουαδόρ, ο κύριος όγκος του χρέους του είναι μέσα από δανειακές συμβάσεις με τράπεζες, τότε ο έλεγχος μπορεί να γίνει εξετάζοντας μία-μία τις συμβάσεις και το πώς διατέθηκαν τα κονδύλια της συγκεκριμένης σύμβασης. Τι θα γίνει όμως αν το χρέος είναι σχεδόν στο σύνολό του ομόλογα που εκδίδονται, τοποθετούνται και διακινούνται ελεύθερα στη διεθνή αγορά (πρωτογενή και δευτερογενή), όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Ελλάδας; Τότε τι σημαίνει έλεγχος σ’ αυτή την περίπτωση; Απολύτως τίποτε. Οι ειδικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην περίπτωση δανεισμού μέσω δημοπρασίας ομολόγων, το μόνο που μπορείς να ελέγξεις είναι αν έγινε σωστά και νόμιμα η δημοπρασία, αν οι διαμεσολαβούσες τράπεζες αμείφθηκαν με μεσιτεία που δεν παραπέμπει σε ύποπτες συναλλαγές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πέφτουν μίζες και εξαγορές με τα ομόλογα. Όμως οι μίζες και τα συναφή δίνονται μετά μέσω κυρίως της δευτερογενούς με χειραγώγηση της αγοραπωλησίας των ομολόγων, ή παραγωγών πάνω σ’ αυτά τα ομόλογα, κοκ, η οποία είναι πάρα πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί διότι, όπως λένε οι επαίοντες, η αγορά αυτή είναι τόσο διαφανής όσο ένα ποτήρι γάλα. Επομένως όταν εμφανίζονται κάποιοι, δήθεν γνώστες και ειδικοί, στην Ελλάδα και μιλούν για έλεγχο των δανειακών συμβάσεων, αυτό που είναι πιθανό να συμβαίνει είναι δυο πράγματα: είτε πρόκειται για ανίδεους που προσπαθούν να κάνουν καριέρα πάνω στην «κασίδα του ψωριάρη», είτε πρόκειται για σκοπιμότητα. Και η σκοπιμότητα είναι απλή: να βγει λάδι ο μεγαλύτερος όγκος του χρέους, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να ελεγχθεί τουλάχιστον με τον τρόπο που ισχυρίζεται η «διεθνής επιτροπή». Φανταστείτε τι θα γίνει αν σε κάποια φάση η κυβέρνηση, ετούτη ή κάποια άλλη που μπορεί να την διαδεχθεί για να εκτονωθεί η λαϊκή οργή, δώσει στη δημοσιότητα τις συμβάσεις δανεισμού, που αφορούν μόλις το 0,5% του δημόσιου χρέους της χώρας και διορίσει μια επιτροπή σαν αυτήν που ζητάνε οι διεθνείς ΜΚΟ. Ότι κι αν αποφανθεί αυτή η επιτροπή το συντριπτικό μέρος του χρέους – δηλαδή, τα ομόλογα – δεν μπορούν να ελεγχθούν και έτσι θα εξαγνιστούν για να εμφανιστούν ως «δίκαιη» οφειλή. Με άλλα λόγια στρώνεται ο δρόμος για να καμφθεί το ισχυρό λαϊκό επιχείρημα, που πηγάζει από το κοινό περί δικαίου αίσθημα του λαού, ότι «δεν έκανα εγώ τον λογαριασμό, άρα δεν οφείλω να τον πληρώσω». Κάτι το οποίο σχετικά εύκολα μπορεί να τεκμηριωθεί, όχι μόνο μακροοικονομικά, όπως το έχουμε κάνει επανειλημμένα, αλλά και πολύ συγκεκριμένα, αρκεί να ανοίξουν όλοι οι δημόσιοι λογαριασμοί και όχι μόνο οι όποιες δανειακές συμβάσεις.

Όμως ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι κύριοι αυτοί που προτείνουν τη «διεθνή επιτροπή» ξέρουν ή μπορούν να βρουν το ύποπτο ή παράνομο χρέος, πόσο από το χρέος μπορεί να πληρώσει ένας λαός; Στο ερώτημα αυτό κανείς δεν απαντά. Για παράδειγμα ας πούμε ότι το ύποπτο ή παράνομο χρέος είναι 50-60%, ποιος μπορεί στα σοβαρά να υποστηρίξει ότι το υπόλοιπο χρέος μπορεί να πληρωθεί από τον λαό και την χώρα; Όταν μια χώρα και ένας λαός έχει κυριολεκτικά λεηλατηθεί επί δεκαετίες και έχει οδηγηθεί στην χρεοκοπία, τι σημαίνει «δίκαιο» και «άδικο» χρέος όταν η χώρα και ο λαός δεν μπορεί να πληρώσει τίποτε; Εκτός κι όλα αυτά στήνονται για να εξαναγκάσουμε την χώρα και τον λαό της που δεν μπορεί να πληρώσει, να ξεπουληθεί όχι για όλο το χρέος, αλλά μόνο για εκείνο το χρέος που είναι «δίκαιο». Τέτοια περίπτωση είναι και η Ελλάδα. Το δημόσιο χρέος, τουλάχιστον άνω του 90%, είναι συσσωρευμένοι τόκοι πάνω σε κεφαλαιοποιημένους τόκους παλιότερων δανείων. Με άλλα λόγια το χρέος της χώρας έχει δημιουργηθεί κατά κύριο λόγο πληρώνοντας πανωτόκια πάνω σε πανωτόκια. Ακόμη κι αν κάποιος θεωρήσει ότι τα αρχικά δάνεια – που έτσι ή αλλιώς έχουν ξεπληρωθεί δεκάδες φορές έως σήμερα – ήταν «δίκαια», γιατί μια χώρα και ένας λαός να ξεπουλιέται για να πληρώνει πανωτόκια; Αυτό ακριβώς το ζήτημα, που δεν είναι μόνο πρόβλημα της υπερχρεωμένης Ελλάδας, ήρθε να αντιμετωπίσει η πρόταση του ΟΗΕ (Απρίλιος του 2010) που θεωρεί ως «απεχθές χρέος» όχι μόνο εκείνο που είναι προϊόν ύποπτης συναλλαγής, αλλά κάθε χρέος που για να πληρωθεί οδηγεί στην καταστρατήγηση, παραβίαση, ή και κατάργηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όταν λοιπόν μια χώρα αναγκάζεται να συνθλίψει τη δουλειά και τα εισοδήματα του λαού της, να περικόψει δραστικά δημόσιες και κοινωνικές παροχές και να ξεπουλήσει την περιουσία της και έτσι να θέσει την ασφάλεια, την ευνομία και την ομαλότητά της σε κίνδυνο, προκειμένου να πληρώσει τους δανειστές της, τότε το χρέος της θεωρείται «απεχθές» και οφείλει να αρνηθεί την πληρωμή του. Τάδε έφη ο ειδικός επιτετραμμένος για την μελέτη και αντιμετώπιση του χρέους σε εισήγησή του προς την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2010, η οποία κατά πλειοψηφία έγινε αποδεχτή από αυτό το διεθνές σώμα. Και είναι μάλλον περίεργο που όσοι σκίζονται για τον έλεγχο των δανειακών συμβάσεων στην Ελλάδα, δήθεν για να αποκαλύψουν το μέρος του χρέους που είναι «απεχθές», τους διαφεύγει ως δια μαγείας αυτή η σημαντική συμβολή του ΟΗΕ στην έννοια του «απεχθούς χρέους».

Στη θέση λοιπόν του αιτήματος για διεθνή επιτροπή ελέγχου του δημόσιου χρέους, πρέπει να μπει το βαθιά δημοκρατικό και λαϊκό αίτημα για άνοιγμα όλων των δημόσιων λογαριασμών ώστε να δούμε που και πώς προέκυψαν οι δανειακές ανάγκες του κράτους και προς όφελος τίνος δαπανήθηκαν τα κονδύλια του δημόσιου ταμείου (τακτικά και δανειακά). Μόνο έτσι μπορεί να ελεγχθεί το αλισβερίσι, το πάρε-δώσε κάτω από το τραπέζι, οι ρεμούλες και οι αρπαχτές. Ο έλεγχος αυτός μπορεί να γίνει μόνο όταν οι δημόσιοι λογαριασμοί γίνουν πραγματικά δημόσιοι, δηλαδή προσβάσιμοι και ελέγξιμοι από όλους του πολίτες και όχι μόνο από επιλεγμένους «ειδικούς», υπό την άμεση εποπτεία του κοινοβουλίου. Ενός κοινοβουλίου που δεν θα είναι υποτελές της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά αληθινά κυρίαρχο και εργαζόμενο σώμα, όπου τα μέλη του θα έχουν περιορισμένο χρόνο θητείας, θα εκλέγονται και θα λογοδοτούν απευθείας στους εκλογείς τους, οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να τους ανακαλέσουν ανά πάσα στιγμή διαπιστώσουν ότι δεν επιτελούν το έργο για το οποίο τους έχουν στείλει στο κοινοβούλιο, κοκ. Φυσικά, ύστερα από τον αναγκαίο δημοσιονομικό έλεγχο – με αναδρομική ισχύ – όποιος βρεθεί ότι εμπλέκεται σε διαπάσθιση του δημόσιου χρήματος, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, πολιτικός, κόμμα ή εταιρεία, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη και να κατασχεθεί η περιουσία του στο σύνολο της ως ελάχιστη αποζημίωση για τις πράξεις του.

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, η μια πρόταση περί «διεθνούς επιτροπής ελέγχου του δημόσιου χρέους» αναθέτει πάλι σε κάποιους άλλους, ειδικούς ή μη, το ζήτημα που πρέπει να λύσει ο ίδιος λαός διεκδικώντας και κατακτώντας επιτέλους τη δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο. Και δημοκρατία θεμελιώνεται σε δυο βασικές αρχές: την λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Αρχές που είναι αδύνατον να συνυπάρξουν με το επαχθές και απεχθές δημόσιο χρέος της χώρας και το καθεστώς υποδούλωσης και κατοχής που έχουν επιβάλει οι δανειστές, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ.

Με ειλικρινείς χαιρετισμούς
Δημήτρης Καζάκης»

Πηγή: Ας μιλήσουμε επιτέλους! Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πολιτικό και δεν θα το λύσει καμία διεθνής επιτροπή ελέγχου.

Παρακαλούμε αναπαράγετε και συζητήστε το άρθρο…